Leczenie łuszczycy

0
1038

Łuszczyca (łac. psoriasis), to choroba, której przyczyn, mimo bardzo dokładnych i szerokich badań nie udało się jak dotąd ustalić. Objawia się zmianami skórnymi o charakterze zapalnym. Jest to choroba przewlekła i dość wysoko usytuowana w hierarchii schorzeń dermatologicznych. Szacuje się, że cierpi na nią około 1 – 3 procent społeczeństwa. Można powiedzieć, że łuszczyca jest bardzo demokratyczną chorobą, ponieważ może dotknąć każdego. Wiadomo o niej ponadto tylko to, że ma podłoże genetyczne i autoimmunologiczne. Bywa też wyzwalaczem innych chorób dermatologicznych.

Choroba ta dotyka w równym stopniu kobiety jak i mężczyzn. Warto zaznaczyć, że nie jest to choroba zakaźna, jednak ze względu na objawy bardzo utrudnia funkcjonowanie w społeczeństwie pod względem fizycznym i psychicznym.

Jeśli łuszczyca ma podłoże genetyczne, mówi się wtedy o 1. typie łuszczycy, rozwija się on najczęściej w obrębie rodziny i może mieć ciężki przebieg. Diagnozuje się ją w okresie młodzieńczym. Typ 2 łuszczycy, to tzw. łuszczyca dorosłych, daje o sobie znać około 40 roku życia i w większości przypadków przebiega łagodnie. Jest to typ diagnozowany raczej poza powiązaniami rodzinnymi.

Zmiany skórne o charakterze łuszczycowym, to w zależności od nasilenia, od delikatnych, czerwonobrunatnych grudek, aż po rozległe plackowate ogniska. Nadmierne łuszczenie się skóry powoduje powstanie tzw. blaszki łuszczycowej. Obszary na ciele, które najczęściej upatruje sobie ta choroba, to miejsca najbardziej narażone na urazy i otarcia takie jak: kolana, łokcie, dłonie, fałdy skórne, pachwiny. Wyróżnia się kilka odmian łuszczycy. Najczęściej występujące to:

– łuszczyca zwykła inaczej zwyczajna, (łac. psoriasis vulgaris)
– łuszczyca uogólniona, (łac. erythrodermia psoriatica) – stan zapalny pokrywający znaczną część ciała, powodujący ból i świąd, ma ciężki przebieg i duże ryzyko powikłań
– łuszczyca krostkowa (łac. psoriasis pustulosa) – krostki wypełnione płynem ropnym, pojawiają się głównie na dłoniach i stopach
– łuszczyca stawowa (łac. psoriasis arthropatica) – atakuje stawy i może skończyć się kalectwem
– łuszczyca paznokci (łac. psoriasis unguium) – na płytce paznokci pojawiają się poprzeczne rowki i żółto-brązowe przebarwienia, paznokieć może odwarstwiać się od łożyska (onycholiza)

Leczeniem łuszczycy zwyczajnej może zajmować się lekarz pierwszego kontaktu. W takim wypadku zazwyczaj wystarczy zastosowanie maści i kremów zmiękczających naskórek i ułatwiających jego złuszczanie. Zastosowanie znajdują preparaty na bazie kwasu salicylowego i mocznika a niekiedy antybiotyki. Łuszczycą o nietypowych objawach powinien zająć się dermatolog. Ma on w zanadrzu broń silniejszego rażenia w postaci choćby fotochemioterapii. Nazwa brzmi groźnie i może kojarzyć się ze zmianami złośliwymi, do których łuszczyca się nie zalicza. Pacjent poddany jest działaniu leku o charakterze fotouczulającym, a następnie naświetla się go laserem ekcimerowym ( emitującym światło UVA). Leczenie łuszczycy może odbywać się też poprzez podanie podskórne lub dożylne leków biologicznych.

Aby uzyskać pomoc w diagnozie i leczeniu tej choroby warto odwiedzić stronę: wrosinski.pl.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here